Coaching Metodą Colina Tippinga (Radykalne Wybaczanie)
Nie ma na świecie człowieka, który choć raz w życiu nie doznałby poważnej krzywdy. Niewielkie przykrości dotykają nas niezwykle często i nawet nie zwracamy na nie uwagi. Często obwiniamy innych, o coś co nam się nie udało lub o brak szczęścia w życiu. Rzadko jednak się do tego przyznajemy i dusimy w sobie żal, gniew, smutek, poczucie niesprawiedliwości, ogromną krzywdę… Często życie w krzywdzie staje się jedynym pomysłem, który potrafimy realizować w życiu. Archetyp ofiary zakorzenił się mocno w życiu wielu z nas i silnie wpływa na naszą świadomość. Przez lata wyćwiczyliśmy się w ukrywaniu słabości, a poczucie krzywdy odcina nas od poczucia szczęścia i stanowi przyczynę wielu poważnych chorób. A wystarczy wybaczyć, lecz nie tradycyjnie, powierzchownie, lecz radykalnie i w pełni zrozumienia.
Duchową metodę wybaczania opracował Colin Tipping.
https://www.radicalforgiveness.com/
Opisał ją w swojej książce Radical Forgiveness, przetłumaczonej na język polski i wydanej przez Wydawnictwo Medium pod tytułem Radykalne Wybaczanie.
Koncepcja wybaczania Tippinga umożliwia nam bezpieczny powrót do zdarzeń i osób, które w naszym odczuciu nas skrzywdziły. Dzięki duchowej perspektywie możemy zmienić sposób postrzegania przeszłych zdarzeń i uwolnić się od przymusu potępiania i zemsty. Przy pomocy narzędzi metody Tippinga „uwalniamy” energię, którą inwestowaliśmy zwykle w pielęgnowanie gniewu, krzywdy i budowanie historii ofiary. Do tego „uwolnienia” wystarczy tylko nasza Gotowość, do przyjrzenia się naszemu życiu z duchowej perspektywy. Gotowość do zadania sobie następujących pytań: Jaką lekcją dla mnie może być to, co mnie spotkało? Czy to, co się zdarzyło w moim życiu pomogło mi się rozwinąć?
Zdjęcie zrobione podczas Warsztatów Radykalnego Wybaczania z Colinem Tippingiem i jego żoną JoAnną oraz Ireną Polkowską-Rutenberg w 2005 roku. Na zdjęciu Colin Tipping, JoAnna Tipping oraz ja.
Wybaczanie według Tippinga zależy od naszej gotowości postrzegania rzeczy z duchowego punktu widzenia. Nie opiera się ono na żadnej religii. Wymaga przynajmniej otwarcia się na istnienie duchowej rzeczywistości poza naszym światem fizycznym.
Metoda Tippinga opiera się na założeniu, że jesteśmy duchowymi istotami, przeżywającymi ludzki los, a osoby, które nas krzywdzą, z duchowego punktu widzenia, są naszymi duchowymi nauczycielami, którzy „pomagają” się nam rozwijać i wypełniać duchową misję. Z tej perspektywy wszystkie zdarzenia i sytuacje w życiu mają konkretny cel rozwojowy naszej duszy. Większości tych celów nie jesteśmy jednak w stanie zrozumieć i pojąć umysłem, a tym bardziej dostrzec w nich doskonałość. Musimy jednak zaufać, że być może wszystko, co nas spotyka jest zgodne z Duchową Rzeczywistością. A jeśli tak jest, to wtedy nie ma nic do wybaczenia; to jest właśnie „radykalne” w tej metodzie. Skoro, to co nas spotyka, jest tym, co sobie wybraliśmy w duchowej rzeczywistości na naszą misję w świecie fizycznym, to nic złego się nie stało, a ludzie którzy nas „krzywdzą” stwarzają nam okazje do uzdrowienia i rozwoju. Trudne sytuacje nie przytrafiają się NAM tylko DLA NAS. Istniejemy jednocześnie w dwóch światach – ludzkim /fizycznym/ i duchowym. To, co w świecie ludzkim, zasługuje na potępienie, w świecie duchowym jest dokładnie tym, czego potrzebujemy do rozwoju. Krzywdzące zdarzenia są „okazjami” do tego, abyśmy wreszcie pokochali siebie w pełni, z naszymi wadami i zaletami.
Film o Grze Satori, z 2010 roku, stare dzieje, piękne dzieje i stara nazwa mojej strony www, która już nie istnieje. Ale gra istnieje… Może Was ten film zainspiruje:) Zapraszam:)
Pewnie zadajesz sobie pytanie, jak to się dzieje, że nie kochamy siebie takimi, jakimi jesteśmy? Otóż dochodzi do tego w procesie naszego wychowania od samego urodzenia. Nieustannie jesteśmy poddawani różnym normom, wzorcom zachowań, zakazom, nakazom itp. Stopniowo zaczynamy w sobie wyodrębniać tę części, które spełniają wymagania narzucone przez środowisko oraz te, którą burzą jej ramy i są nie do zaakceptowania. Proces separowania się od niechcianych cech osobowości, charakteru i zachowania trwa do końca życia każdego człowieka. Nazywamy to naszą strefą cienia i pewnie nie raz słyszałaś/eś ten termin z dziedziny psychologii. Niestety, wyparcie strefy cienia, powoduje prawdziwe spustoszenie w naszym życiu i ciele. Myślimy, że wyparcie „uwolni” nas od Cienia, ale się mylimy. Skrywany Cień sprytnie zaczyna funkcjonować na zewnątrz nas, podtrzymuje w nas poczucie niespełnienia i nieszczęścia, jest to tzw. proces projekcji. Wszystko, czego nie akceptujemy w sobie zaczyna nam przeszkadzać w innych ludziach. W ten sposób ujawnia się nasza podświadomość i emocje, które są wskazówką do tego, jaką część siebie opuściliśmy i wyparliśmy, a którą należy pokochać na nowo.
Jakie korzyści czerpiemy z wybaczenia?
1. lepsze zdrowie
2. więcej energii
3. uwolnienie się od przeszłości
4. więcej zgody i szczęścia
5. lepsze związki z ludźmi
6. uwolnienie się od starych wzorców
7. rozwój duchowy
Jak przestać budować swoje życie na archetypie ofiary?
Żeby uwolnić się od tego silnie zakorzenionego wzorca, musimy zadziałać RADYKALNIE, by wynieść się ponad dramaty życia i spojrzeć z szerszej perspektywy, by odnaleźć ukrytą prawdę i zrozumieć prawdziwe znaczenie naszego cierpienia. Radykalnie oznacza tutaj przejście na sposób życia oparty na prawdziwym wybaczaniu, bezwarunkowej miłości i pokoju. Zapytasz: jak to zrobić? Przecież to niezwykle trudne? Otóż może Ci w tym pomóc metoda Colina Tippinga opisana w książce „Radykalne Wybaczanie” .
Tipping uczy nas sztuki autentycznego wybaczania, opartego na bezwarunkowej miłości; uczy dostrzegania doskonałości w najbardziej zawikłanych i przerażających sytuacjach. Dzięki takiemu wybaczeniu możemy dokonać niespodziewanych zmian w naszym życiu.
Jednak, żeby coś przekształcić, najpierw musimy doświadczyć tego w pełni. Dlatego też, żeby zmienić archetyp ofiary, powinniśmy w pełni odczuć, co to znaczy być ofiarą, a potem to przetransformować (można skorzystać samodzielnie z narzędzi RW lub z pomocy certyfikowanych trenerów). Nie można w pełni wybaczyć, tkwiąc jednocześnie w roli ofiary. Prawdziwe wybaczenie polega na całkowitym uwolnieniu się od świadomości ofiary. Metoda Tippinga pokazuje Ci drogę samopomocy i zmusza do zasadniczej zmiany sposobu postrzegania świata i interpretacji zachodzących w naszym życiu wydarzeń, dzięki czemu przestaniesz czuć się ofiarą. Nauczysz się, że warto kochać siebie, czyli wybaczać sobie, nie osądzać, zapomnieć o dążeniu za wszelką cenę do doskonałości i iść ku lepszemu.
Inni są dla nas lustrem. Jeśli jesteśmy uważni, zawsze dostaniemy wskazówki, jak mamy się rozwijać. Zawsze to bowiem chodzi o nas… Problem nie tkwi na zewnątrz, ale w Nas. Tylko My znamy kod. Sami siebie musimy zaakceptować, jeśli chcemy, żeby zaakceptowali nas inni. Kiedy wybaczamy samym sobie, przestajemy krytykować innych. Kiedy akceptujemy całkowicie, kochamy bezwarunkowo. Wtedy, kiedy w krzywdzie zobaczymy miłość, zrobimy wielki krok do przodu w swoim rozwoju, bo nie można kogoś kochać i jednocześnie żywić do niego urazę, żal, gniew, nienawiść.
Dla kogo jest metoda Tippinga?
Dla wszystkich, a szczególnie dla tych, którzy:
-Uważają siebie z jakiegoś powodu za ofiarę
-Mają w życiu niedokończone sprawy
-Żywią żal lub urazę do kogoś
-Doświadczyli rozpadu związku
-Cierpią z powodu powracających problemów
-Czują, że prześladuje ich pech lub że utknęli w miejscu
-Doświadczyli przemocy
-Chorują na raka lub inne choroby układu immunologicznego
-Nie mogą wybaczyć swoim rodzicom
-Czują, że ktoś powinien ich za coś przeprosić
-Są przepełnieni żalem, gniewem lub poczuciem winy
-Mają niskie poczucie własnej wartości
-Są niezadowoleni z życia.
Colin Tipping to znany i nagradzany autor prac z dziedziny terapii. Wygłasza prelekcje na całym świecie i prowadzi warsztaty. Jest założycielem i dyrektorem Instytutu Radykalnego Wybaczania oraz Centrum Pojednania i Medytacji. Po „Radykalnym wybaczaniu” ukazała się jego kolejna książka oparta na bazie metody radykalnego wybaczania „Radykalna manifestacja Marzeń”.
PODSTAWOWE ZAŁOŻENIA METODY TIPPINGA
Sprawy nie zawsze wyglądają tak, jak nam się zdaje. Zachowanie osób nam bliskich często okrutne i złe, może być dokładnie tym, czego potrzebujemy i o co w gruncie rzeczy prosiliśmy na poziomie duchowym.
Nawet w najtragiczniejszej sytuacji można odnaleźć ukryty klucz do uzdrowienia jakiejś głęboko skrywanej rany, która zatrzymuje nas w rozwoju i blokuje energię szczęścia. Ci, których najmniej lubimy, którzy sprawiają nam najwięcej kłopotów, mogą się okazać najlepszymi nauczycielami.
Tradycyjne wybaczanie opiera się na założeniu, że zdarzyło się cos złego. Radykalne wybaczanie zakłada, że NIC złego się nie stało i nie ma nic do wybaczenia.
1. mamy ciała, które umierają, ale nasze dusze są nieśmiertelne i przezwyciężają śmierć.
2. chociaż nasze ciało i zmysły mówią nam, że jesteśmy odrębnymi istotami, to wszyscy stanowimy jedność. Każdy z osobna wibruje jako część całości.
3. NIE jesteśmy istotami ludzkimi, które miewają duchowe doświadczenia, lecz istotami duchowymi doświadczającymi ludzkiego życia.
4. na poziomie wibracji żyjemy jednocześnie w dwóch światach: duchowym i ludzkim
5. zdecydowaliśmy się w pełni doświadczyć Świata Ludzkiego po to, by docenić wartość i piękno tego, że jesteśmy częścią jedności w świetle i miłości, poprzez doświadczenie ich przeciwieństw (strachu, oddzielenia, ciemności) w świecie fizycznym. Świat ludzki to nasza duchowa szkoła, a życie – to nauka. Poprzez tę naukę, mamy dojść do przebudzenia i odkryć prawdę o nas samych, dowiedzieć się kim naprawdę jesteśmy i powrócić do domu, do świata duchowego, w którym jesteśmy jednością.
6. Decydując się na życie w świecie ludzkim, wybraliśmy też wolną wolę, byśmy mogli doświadczyć życia w wybrany przez nas sposób i dzięki temu odnaleźć drogę do domu.
7. Życie nie jest przypadkiem. Ma swój cel i przyczynia się do odkrycia naszej duchowej misji. Możemy podejmować autonomiczne decyzje w każdym momencie naszego życia.
8. Nasze ego – wiara w oddzielenie od jedności – zapewnia sobie przetrwanie za pomocą mechanizmów wyparcia i projekcji; w ten sposób maskuje nasze poczucie winy związane z poczuciem oddzielenia od Jedności/.
9. Tworzymy naszą rzeczywistość zgodnie z prawem przyczyny i skutku. Myśli to przyczyny, które objawiają się w naszym świecie pod postacią fizycznych skutków. A rzeczywistość to lustro naszej świadomości, nasz świat stanowi odbicie naszych przekonań.
10. Na poziomie duchowym dostajemy dokładnie to, czego potrzebujemy do naszego rozwoju duchowego. Od naszej oceny tego, co otrzymujemy, zależy, czy życie odbieramy jako bolesne, czy radosne.
11. Dzięki relacjom z innymi rozwijamy się i uczymy i zostajemy uzdrowieni poprzez powrót do pełnej jedności i prawdy. Inni ludzie są naszymi uzdrawiającymi aniołami, ponieważ pokazują nam nasze błędy i projekcje, pomagają uświadomić nam wyparte przez nas treści.
12. Przyciągamy ludzi (prawo rezonansu), którzy ukazują nam nasze problemy. Naszym zadaniem w świecie ludzkim jest przekształcenie dzięki miłości konkretnej energii, której przedtem musimy doświadczyć.
Jeśli którekolwiek z założeń jest dla Ciebie nie do przyjęcia, nie zważaj na nie. To nie będzie miało wpływu na efektywność techniki radykalnego wybaczania
PODSTAWOWE NARZĘDZIA METODY TIPPINGA
– arkusz wybaczania do wypełnienia
– gra SATORI
– ceremonie
– warsztaty
– listy
– 4 kroki wybaczania
– 7 kroków wybaczania (proces do pracy tylko pod kierunkiem trenera)
– oddech SATORI
– 13 kroków wybaczania (arkusz RW , audio, płyta CD)
Tradycyjne wybaczanie kontra radykalne wybaczanie
RADYKALNE WYBACZANIE – mamy chęć wybaczenia, ale NIE mamy potrzeby potępienia. Odrzucamy świadomość ofiary i wszystko się zmienia. Problem nie tkwi na zewnątrz, problem jest we mnie.Według radykalnego wybaczania nic nie jest słuszne bądź niesłuszne, nic nie jest dobre czy złe. To tylko my tak myślimy. Nie zdarzyło się nic złego, więc nie ma ofiar i nie ma czego wybaczać.
TRADYCYJNE WYBACZANIE jest mocno zakorzenione w świecie ludzkim – mamy wtedy w sobie chęć wybaczenia połączoną z potrzebą potępienia. Problem w tym jednak, że cały czas pozostaje świadomość ofiary (przekonanie o krzywdzie, którą nam kto wyrządził, co odebrało nam radość życia ) i nic się tak naprawdę nie zmienia. Tradycyjne wybaczanie utrzymuje w mocy archetyp ofiary i jest skuteczne o tyle, o ile odwołuje się do najwyższych cnót człowieka, takich jak współczucie, tolerancja, dobroć, miłosierdzie oraz pokora, które prowadzą do darowania win i mają uzdrawiający potencjał. Ale samie w sobie nie są wybaczaniem. Oparcie się na umiejętności współczucia ogranicza nas, bo nie wiem jak bardzo wczulibyśmy się w sytuację Hitlera, to i tak nie jesteśmy w stanie wybaczyć mu tego, co zrobił. Tradycyjne wybaczanie nie bierze pod uwagę duchowej perspektywy życia człowieka i podtrzymuje powszechną wiarę w śmierć i strach przed nią. Przez to życie staje się problemem, przypadkowym zbiorem okoliczności, które przytrafiają się nam bez żadnego powodu. Człowiek w tej perspektywie to niedoskonały twór.
RADYKALNE WYBACZANIE opiera się na przekonaniu, że wszystko ma duchowy sens, nie ma żadnych ograniczeń i jest całkowicie bezwarunkowe. Jeśli nie potrafisz wybaczyć Hitlerowi mordu wielu milionów osób, to nie potrafisz wybaczyć nikomu. Taka jest zasada bezwarunkowej miłości wszystko, albo nic. W procesie tym człowiek rozpoznaje złudzenie, dostrzega, że to, co się wydarzyło, jest tylko pozorem, i reaguje na sytuację, pogrążając się niejako w jej doskonałości. Śmierć jest wtedy tylko złudzeniem, a życie trwa wiecznie i ma określony cel i motywację, którą jest MIŁOŚĆ bezwarunkowa. Radykalne wybaczanie dostrzega ciemną stronę każdego człowieka, ale też i doskonałość w niedoskonałości. Dostrzeżenie, że mamy ciemną stronę, że każdy z nas ma w sobie skłonność do złych uczynków, jest pierwszym krokiem do świadomego wybaczenia. Pozwala nam stać się pokornymi, pozwala okazać dobroć i miłosierdzie nie tylko oprawcy, ale i sobie, gdyż dostrzegamy w nim naszą wrodzoną niedoskonałość, naszą własną ciemną stronę. A wtedy może przestaniemy osądzać innych, bo darowania win nie można wymusić. Trzeba po prostu CHCIEĆ wybaczyć i powierzyć sytuację Duchowej SILE. Żaden rodzaj wybaczenia nie następuje dzięki wysiłkom, ale dzięki GOTOWOŚCI do tego przeżycia.
Wybaczyć to nie to samo, co powiedzieć osobie, która Cię skrzywdziła: „Wszystko w porządku”.
A mniej więcej tak rozumie to większość z nas.
Wybaczenie jest raczej złożonym aktem świadomości, który uwalnia psychikę i duszę.
Wybaczenie jest raczej złożonym aktem świadomości, który uwalnia psychikę i duszę od potrzeby zemsty i postrzegania siebie jako ofiary. Jest ono czymś więcej niż odpuszczeniem winy komuś, kto był przyczyną naszych cierpień – jest wyzwoleniem się spod wpływu, jaki na naszą psychikę wywiera świadomość bycia ofiarą. Wyzwolenie płynące z wybaczenia jest efektem wzniesienia się na wyższy poziom świadomości – nie tylko teoretycznie, ale w sensie energetycznym i biologicznym. A rezultaty prawdziwego wybaczenia graniczą z cudem. Myślę, że w nim może tkwić energia, która sprawia, że cuda dokonują się same. (zaczerpnięte z „Anatomii Duszy” autorstwa Caroline Myss).
Zatem co zrobisz ze swoim bólem? Czy wykorzystasz go jako usprawiedliwienie, by dać lękom jeszcze większą władzę nad sobą, czy może dzięki wybaczaniu wyzwolisz się spod panowania fizycznego świata?
Miłość samych siebie jest podstawowym warunkiem odnalezienia szczęścia, które w naszym przeświadczeniu znajduje się gdzieś na zewnątrz. A w rzeczywistości to szczęście można znaleźć tylko w sobie.
Boimy się poznać siebie, gdyż jesteśmy przekonani, że ta wiedza skazałaby nas na życie w samotności, bez obecnych przyjaciół i partnerów.
Ale czy jest sens hamować swój rozwój strachem?
Możesz także śledzić mnie na Facebooku i Instagramie.